برابری زن و مرد و تبعیض
(Jämställdhet och diskriminering)
هنوز هم کمبودهائی فراوانی در زمینه برابری زنان و مردان و امکانات آنان در بازرکار وجود دارد. برای نمونه مردان بیشتری رئیس هستند یا دارای مقام‌های بالا و از جمله در رهبری شرکت‌ها هستند. مردان غالباً دستمزد بیشتری نسبت به زنان دارند حتی اگر آنان کار یکسانی انجام دهند.
دولت یک سیاست برابری زن و مرد دارد که هدف آن چنین است که زنان و مردان از توان یکسانی برای شکل‌دهی اجتماع و زندگی خود برخوردار شوند. یکی از هدف‌ها آنست که زنان و مردان از امکانات یکسانی برای آموزش و کار برخوردار شوند. این نکات در قانون تبعیض تنظیم شده‌اند.
تبعیض بدان معناست که با کسی برای نمونه به علت جنسیت ، تبار قومی، دین، گرایش جنسی، معلولیت بدنی یا سن وی بدرفتاری شود. تبعیض در بازارکار و در دیگر عرصه‌های اجتماعی وجود دارد.
نمونه‌های تبعیض
در اینجا چند نمونه از تبعیض در بازارکار آمده است:
– یک زن دستمزد کمتری از همکار مرد خود دریافت می‌کند اگر چه هر دو کار یکسانی دارند و نظر بر اینست که دلیل این موضوع آنست که وی زن است.
– یک مرد به مصاحبه استخدامی دعوت نمی‌شود، با وجود آنکه وی دارای صلاحیت مناسب است، زیرا کارفرما با توجه به نام وی تصور دارد که آن مرد دارای تبار قومی غیر سوئدی است.
– یک کارفرما یکی از کارکنان را “زنیکه” یا “بچه مزلف” می‌نامد. هنگامی که آن فرد ناراحت می‌شود، کارفرما می‌گوید “من فقط شوخی کردم” و بایستی یاد بگیریم که کمی “با هم راحت باشیم”.
– یک زن شغل بالاتری را در محل کار خود درخواست کرده اما آن شغل را بدست نیاورده است. او گمان دارد که این بدان علت است که وی روی صندلی چرخدار می‌نشیند.
– هنگامی که یک زن باردار می‌شود، استخدام آزمایشی وی قطع می‌شود.
– یک کارفرما کوشش می‌کند از لحاظ جنسی به طور ناخواسته به کسی نزدیک شود.
– یک اداره کاریابی کار معینی را به یک مرد واگذار نمی‌کند زیرا چنین نظر دارد که شرکت‌ها افرادی که تیار غیرسوئدی دارند را نمی‌خواهند.
قانون تبعیض
(Diskrimineringslagen)
قانون تبعیض می‌گوید که در هنگام جلب افراد یا استخدام آنان و همچنین در محل کار نبایستی کسی مورد تبعیض قرار گیرد. یک کارفرما حق ندارد کسی را به این علت که وی از مرخصی نگهداری کودک برخوردار است، مورد تبعیض قرار دهد. قانون تبعیض می‌گوید که همگان بایستی از امکان یکسان برای دست یافتن به شغل‌های موجود بهره‌مند شوند. از اینرو کارفرما بایستی شغل‌های موجود را در مکانی که در دسترس همگان باشد، برای نمونه در روزنامه‌ها یا در اداره کاریابی آگهی کند.
کسی که گمان می‌کند مورد تبعیض قرار گرفته است، می‌تواند DOموضوع را به کارگزار منع تبعیض گزارش دهد.
